Dedim ki Simdi hayvanlar lazim. Kagittan kuslar, yünden tavsanlar, keceden kedi ve köpekler yaptim. Tüylü ayilar, cizgili leoparlar, ates kusan pullu ejderhalar yaptim. Sonra dedim ki Insanlar lazim. Yüzler, eller, dudaklar, disler ve diller yaptim. Onlari giydirdim, peruk taktim, akcigerlerine hava üfledim. Insanlara baktim, hayvanlara baktim ve topraga baktim. Güzel olduklarini gördüm.
Desmond Elliot En Iyi Ilk Kitap Ödülü
Hic görmedigi annesinden kalma esyalarla dolu bir evde, dindar babasiyla yasayan kücük Judith, dünyaya bambaska gözlerle bakmakta, baskalarinin önemsiz buldugu seylerde olasiliklar görmektedir. Okulda zorbaliga maruz kalan kücük kiz, teselliyi kendine ait güzel bir yer yaratmakta bulur. Aynadan deniz, keceden tarlalar, caputtan daglar, tel parcalarindan insanlar, hayvanlar yapar... Ve bu minyatür dünyaya En Güzel Ülke adini verir. Belki, der, ülkemde kar yagdirirsam disarida da yagar, pazartesi okula gitmek zorunda kalmam. Öyle de olur. En Güzel Ülkede baslayan kar, kasabaya cöker. Her eylemin sonuclari varken, mucizelerin olmaz mi
Bu roman kendi icinde kücük bir mucize.