Jubiab, 1938de Fransizcasi yayimlandiginda, dönemin ice bakis ve kelime oyunlarina dayali modernist roman anlayisina göre metni yavan bulan André Gidein tersine Albert Camusyü cok heyecanlandirdi. Bir kere, fazla kabaydi. Düz bir cizgide ilerleyen ve melodrama yaslanan bir tefrika roman türündendi. Ancak tam da bu özellikleri dolayisiyla duygulari kolayca harekete geciren müthis bir eylem gücü vardi.
Ben yalnizca bir hikaye anlaticisiyim. Bunu her firsatta dile getiren Brezilyali yazar Jorge Amado, onu dünyaca üne kavusturan Jubiab adli romaninda, Antnio Balduno adli siyahi bir öksüzün serserilikten boksörlüge, sirklerden tütün plantasyonlarina ve en sonunda grev direnisciligine uzanan ask ve macera dolu uyanis öyküsünü anlatiyor.
Harikulade ve müthis bir kitap. Eger gercekten roman her seyden önce eylemse, bu türünün tam bir örnegi. ... Gereksiz akil oyunlarindan bu denli uzak kalabilen kitap pek azdir. Tam aksine, bu eserde romansi ögelerin dokunakli bir sekilde kullanildigini, sözün bu ögeleri ölcüsüzce, fazla fazla barindiran hayata birakildigini görüyorum.