Icerisinde birincil ve ikincil kaynaklarin bulundugu bu kitabin ana stratejilerinden biri, dönemleri, metinleri ve kulturel tarihleri birbirine karistirarak 19. yuzyil sanat tarihi alanini olusturan dahili sinirlarin aslinda var olmadigini vurgulamaktir. Sinirlamalar ve kisitlamalar, Avrupanin sanat uretimi ve sanat uzerine yazma baglaminda bize biraktigi zengin kulturel mirasin zedelenmesine sebep olmaktan öteye gecemez. Bu kitapta yer alan, antik zamanlardan cagdas döneme kadar uzanan eserler ve konular uzerine kaleme alinmis elli elestirel metnin amaci bizlere birakilan kulturel mirasi sorgulamaktir. Kolektif olarak ele alindiginda bu cok katmanli metinler, farkli kusaklardan dusunurleri örgude ic ice gecen ipler misali bir araya getirerek kulturel mirasimiza ve arsivlerimize cogulcu bir bakis acisiyla yaklasmamizi saglamaktadir. Kitapta yer verilen metinlerin cogu aslen sanat tarihi alanindan cikma degildir fakat sanat tarihinin tarihsel temel dayanaklarinin anlasilmasi icin mutlaka okunmasi gereken metinlerdir. Sanat tarihciligini sanat uzerine yazmak ve sanat yapmak olarak ikiye ayiran tarihsel Avrupali bakis acisini kirmak isteyen bir disiplin icin bu kitapta yer verilen yazarlarin kacinin hem sanatci hem de sanat tarihcisielestirmeni oldugu önemlidir. Kitaptaki yorumlarda yansitildigi sekliyle kulturel uretimin surekliligi ve teorilestirilmesi, sanat tarihi ve sanat tarihi yaziminin mevcut genisligine ve toplumsal gecerliligine yeniden vurgu yapmaktadir.