Annemi sevmiyorum. Iyi bir insan degildir.
Ginny, otuz bes yil sonra ilk kez görecegi annesine dogru giderken, icinden sadece bu cümleyi geciriyordu. Kiz kardesinin israriyla hasta annesini görmeyi kabul etmisti. Yillardir icinde sakladigi, onu annesinden uzaklastiran o gercekle bir kez daha yüzlesmek zorunda kalacakti. Yine de bu sefer daha güclüydü. Artik kendisi de bir anneydi. Bir aileyi idare etmenin ve evlatlariyla arasindaki bagi güclü tutmaya calismanin ne demek oldugunu biliyordu. Bunu ögrendikce, annesinden daha da uzaklasmisti. Ama simdi hayat, onu bir kez daha yola düsürmüs, annesinin yanina götürüyordu.
Hayatla ilgili her seyi ögrendigini düsünen Ginnyyi, yillar sonra annesinin yaninda verecegi büyük bir sinav bekliyordu.