O, ormandaki dogal hayatindan baska hicbir sey bilmeyen kücük bir kiz cocugu. Ayilardan karnini doyurmayi, kargalardan konusmayi, tilkilerden oyun oynamayi ögrendi. Tam anlamiyla özgürdü.
Bir gün, ormanda daha önce hic görmedigi yabanci canlilarla karsilasti. Yabancilar onu yanlarina aldilar. Tuhaf bir sekilde kendine benziyorlardi ama olmasi gerektigi gibi konusmuyorlar, yemeklerini yanlis yiyorlar, dogru düzgün oynamiyorlardi. Üstüne üstlük apartman denilen betondan seylerin icinde yasamaya kafayi takmislardi. Burada ne yesil vardi, ne agac, ne de nehir. Simdi medeni hayatin konforunda yasiyordu.
Ama medeni hayati bir sürpriz bekliyordu. Cünkü özgürlügün tadini bilen birini asla evcillestiremezsin. Her ayrintisiyla ezber bozan büyüleyici üslubuyla Emily Hughes, cocuk edebiyatinin en cok islenen meselelerinden özgürlük temasina tam da zamane cocuklarinin ruhuna uygun yepyeni bir bakis acisi getiriyor.