Her yil temmuz ya da agustos aylari, kuzey yarim kürede gelmis gecmis en sicak ay ilan ediliyor. Günler en sicak gün olmak icin birbiriyle yarisiyor. Iklim krizi yoktur, yalandir, uydurmadir diyenler, eski gazete sayfalarinda saklanacak sayfa ariyor, yüzleri kizariyor, kimsenin yüzüne bakamiyor.
Bu arada hükümetler, lacivert takim elbiseli adamlarini ve döpiyes giymis kadinlarini, cantalarinda kalin kalin dosyalarla, Birlesmis Milletler iklim konferanslarina göndererek, neden kendi ülkelerinin taahhütlerden muaf tutulmalari gerektigine dair tezlerini uzun ve sikici konusmalarla anlatmaya, masanin diger ucundaki ve kendileri gibi düsünen diger ülke bürokratlarini ikna etmeye calisiyorlar.
Hele o ABD yok mu Sera gazina herhangi bir sinirlandirma gelecek diye ödü kopuyor. Hükümet yetkilileri ardi ardina aciklamalar yapiyor, temsil ettikleri lobiler zarar edecek diye korkudan bacaklari titriyor.
Paris Anlasmasi, yüzlerce ucundan tutulmus bir ip gibi, bir o yana bir bu yana cekiliyor. Esasinda kimsenin uzlasmaya gönlü olmadigini herkesin bildigi bir körebe oyununa dönüyor.
Tablonun öteki yüzündeyse bambaska renkler var. Yasam savunuculari okyanus ortasindaki ada devletlerinden, Avrupanin kücük sehirlerine, Amerika kitasinin dört bir yanindan Asya bozkirlarina ve günesin dogdugu ülke Japonyaya kadar direnis halindeler.
Dünyanin bütün halklari teyakkuz halinde. Bu ayaklanma siddetsiz ve küresel bir direnme. Sivil itaatsizlik eylemleri Gallerden Filipinlere kadar yayiliyor. Hükümetler dünyayi yönetebilirler ancak bu onlarin insanligin ortak mirasi olan dünyanin sahibi olduklari anlamina gelmez. Bu dünyanin gercek sahibi; insani, agaclari ve bütün yasayan canlilari ile hepimiziz, bir tekini bile disarida birakmadan yasami savunan aktivistleriz.
Iklim Direnisi, yasam savunucularinin kitabidir. Hepsine selam olsun.