Sinema, genel olarak tüm sanat dallari, ayni anda hem bir sanat dali ve politik-ekonomik bir kurumdur. Bir yanda elimizde hareketli imgeleri isikla selüloidden gecirerek ekrana yansitan mecra film vardir. Tek tek filmler ise bicim ve iceriklerine göre birbirlerinden ayrilan ve analiz edilen münferit estetik objelerdir. Öte yanda ise film endüstrisi yer alir - filmleri planlayan, üreten, pazarlayan ve kitlelere izleten sanatsal, teknik ve ekonomik araclarin olusturdugu komplike ag. Dogumundan bu yana sinemanin estetik ve politik acilari farkli formlarda bircok teorik analize maruz kalmis, karsiliginda bu analizler de cesitli elestirilerle irdelenmistir. Bu metin bu analizlerin ve onlara yöneltilen elestirilerin kisa bir incelemesini ve ardindan film teorisine farkli bir yaklasimin ana hatlarini sunacagim. Foucault ve Deleuzeün fikirlerinden yola cikan bu anarsist film teorisi, gecerli bir elestirel metodoloji olusturmanin yanisira filmin özgürlestirici potansiyeline isik tutmayi amaclamaktadir.