Paul de Manin bu önemli teorik calismasi, Rousseau, Nietzsche, Rilke ve Proustun örnek metinlerine dayanan bir okuma ve yorumlama tarzi ortaya koymaktadir. Kitap boyunca, cagdas elestirideki meseleler polemik yerine analitik olarak ele alinmaktadir. Edebi metinlerin neden güclü anlam kaynaklari olmasina ragmen epistemolojik olarak tam aksine bir o kadar güvenilmez oldugu retorik bir analizle sorgulanir. De Man bu gerilimin altinda metin, tarihsel elestiri ve dil felsefesini tartismaktadir.
Edebi anlati, dile dayanmak zorunda oldugu icin, kendi hikaye anlatamama öyküsünü anlatir... De Man güzel ve ikna edici bir sekilde dilin kendi icine döndügünü, retorigin güvenilmez oldugunu gösteriyor.
-Julia Epstein, Washington Post Book World
Paul de Man, calismasina yapisökümcü elestiri gelenegiyle
devam ediyor... ki bu tüm dilin insa edildigi gözlemiyle basliyor;
bu nedenle elestirinin görevi onu yapisöküme ugratmak ve ardinda yatani ortaya cikarmaktir.
-Caroline D. Eckhardt, World Literature Today