Elinizdeki kitap Ermeni Soykirimi sirasinda hayatta birakilan Ermeni kadin ve cocuklarin 1918den sonra kapatildiklari evlerden kurtarilmalarini ele aliyor. Milletler Cemiyeti, 1921 yilinda bu kadin ve cocuklarin bulunmasi ve yeniden hayata kazandirilmalari icin Halep Kurtarma Evini kurdu. Kurtarma Evine gelen 1.700 civarinda cocuk ve kadinin kaydi tutuldu. Hayatta kalmayi basaran bu insanlar, Osmanli Imparatorlugunun hemen her bölgesinden, cok farkli sosyal, politik ve ekonomik cevre ve kosullardan gelmislerdi. Hepsi soykirim sirasi ve sonrasinda baslarindan gecenleri anlatiyorlardi.
Kitabin ikinci bölümünde, bu tutanaklardan secilmis 300 civarinda kayit var. Birinci bölümde ise, Dicle Akar tüm kayitlarin iceriklerinin genel dökümünü degerlendiriyor. Matthias Bjornlund, arsivleri ve dönemin önemli yayinlarini tarayarak Halep Yetimhanesinin hikayesini anlatirken, bu seckinin bütününü ve arka planini aydinlatiyor. Taner Akcam da, Osmanli belgelerine dayanarak, soykirim sirasinda yetimlere yönelik izlenen politikalarin esaslarini gösteriyor.
Hafiza kaybi tehlikesine maruz kalmadan, soykirimin hemen sonrasinda kayda alinan bu tanikliklar ittihat ve Terakkinin imha politikasini acik bicimde gözler önüne seriyor.