Gazete her gün eve gelirdi. Erkek ilk sayfadan sonuna kadar okurdu. Sandy onun her seyi okudugunu görürdü, ölüm ilanlarina varana kadar, belli basli sehirlerin hava sicakliklarini gösteren bölümü de, sirket birlesmeleri ve faiz oranlarini yazan ekonomi sayfasini da. Sabahlari, erkek ondan önce kalkar ve tuvaleti kullanirdi. Sonra televizyonu acar ve kahve yapardi. Sandy onun günün o saatinde iyimser ve neseli göründügünü düsünürdü. Ama Sandy ise gitmek icin evden ciktigi sirada, erkek kanepeye kurulmus, televizyon da acik olurdu. Cogunlukla aksamüstü Sandy eve döndügünde televizyon hala acik olurdu.
Yasamin aci yüzüyle bu kadar erken tanismasaydi, kuskusuz yine yazar olurdu ama hicbir zaman okurlari tarafindan böyle sahiplenilmezdi Raymond Carver. Genclerin haytalik yapip havai asklar kovaladigi yaslarda o evli ve iki cocuk babasiydi. Hayati ögrenmenin yolu, buldugu her iste calismakti. Benzincide calisti, hademelik, garsonluk yapti. Yasananlar, kagida döküldügünde bazen Cehov tadindaydi, bazen Kafka... Insanlarin yasamlarinda barinan, gizlenen öyküleri, yalin, gercekci, acitan siirsel bir dille yansitti. Yenilenler ickiye siginirken, kisa öykü türünü yeniden var eden Carver, her basarisinda icti, cok icti, ölümüne icti...
Yazarin en basarili eseri olarak degerlendirilen Katedral, kitaba adini veren öykünün yani sira, Kücük, Iyi Bir Sey ve Nereden Aradigim gibi ödüllü öyküleri de iceriyor.