Senden kalmani istemiyorum ya da seni buna zorlamiyorum. Geminin kalkmasina daha bes-alti saat var, ondan önce kararini verebilirsin. Kalmak zorunda degilsin. Parayi paylastiririm tabii. Bunun icin üzgünüm. Kalmak istediginden emin degilsen kalmani istemem. Ama sanirim ben kalacagim. Hayatimin yarisi gecti, yarisindan fazlasi. Belki de yillardir basima gelen gercekten olaganüstü tek sey, tek sey sana asik olmakti. Yillardir olan gercekten olaganüstü tek sey bu.
Yasamin aci yüzüyle bu kadar erken tanismasaydi, kuskusuz yine yazar olurdu ama hicbir zaman okurlari tarafindan böyle sahiplenilmezdi Raymond Carver. Genclerin haytalik yapip havai asklar kovaladigi yaslarda o evli ve iki cocuk babasiydi. Hayati ögrenmenin yolu, buldugu her iste calismakti. Benzincide calisti, hademelik, garsonluk yapti. Yasananlar, kagida döküldügünde bazen Cehov tadindaydi, bazen Kafka... Insanlarin yasamlarinda barinan, gizlenen öyküleri, yalin, gercekci, acitan siirsel bir dille yansitti. Yenilenler ickiye siginirken, kisa öykü türünü yeniden var eden Carver, her basarisinda icti, cok icti, ölümüne icti...
Raymond Carverin öykü külliyatinin son halkasi olan Azgin Mevsimler, yazarin farkli kitap ve dergilerde yayimlanan erken dönem öykülerini ilk defa bir araya getirmesinin yani sira tamamlanmamis romani Augustine Defterlerinden de bir kesit iceriyor.