Yalvariyorum yaz. Iki satircik olsun yaz, ruhun altüst, sinirlerin lacka olduysa da yaz. Ama her gün. Dislerini siksan da, anlamsiz sacmaliklar da olsa yaz. Yazmak en gülünc ve en patetik hayallerimizden biridir. Ak kagit üzerine kara kivircik cizgiler cizerek önemli seyler yaptigimizi saniriz. Gene de senin isin bu, sadece sectigin degil, kaderinin sana lütfettigi isin, sayet bir kacis yolu bulman olasiysa bulabilecegin tek kapi bu. Yaz, yaz. Nihayetinde tonlarca kagit atilsa bile, tek bir satir canini kurtarabilir. Belki.
Ilk defa 1950de yayimlanan Tam O Anda, yazarinin deyisiyle metin parcaciklarindan olusuyor Kimisi bir sayfayi gecmeyen kisa anlatilarin, notlarin, taslaklarin, anilarin, günce yazilarinin, gündelik yasama dair gözlemlerin, yazarin kimi konular üzerine düsüncelerinin bir araya getirildigi degerli bir tür kisisel bohca.
Tam O Anda, Dino Buzzatinin yüregini, zihnini mesgul eden meselelerle yazi araciligiyla hesaplasmasina dair bir yolculuk. Ikinci Dünya Savasinin beraberinde getirdigi umutsuzluk ortamina hic de uzak olmayan bir dönemde kaleme alinmis bu metinlerde o ruh hali hissediliyor Akip giden zamana karsi koyamayisin yilginligi, ölümle girisilen daimi düello, bekleyis, yalnizlik gibi Buzzatinin poetikasini olusturan temel izleklerle örülü hepsi. Kimi kurmaca, kimi otobiyografik olan bu metinler, yazar Buzzatinin özündeki insan Buzzatiyi daha yakindan tanimamiza olanak saglayan birer yapboz parcasi.