OsmanliTürk kültürünün dayandigi temel ögretim yöntemi, mesktir. Musikiden hat sanatina kadar geleneksel estetigin dogasini sekillendiren bu yöntem, ayni zamanda usta-cirak iliskisi etrafinda örülen toplum ahlakinin da aynasi olmustur.
Mesk, Osmanlidan Cumhuriyete sanatkar kusaklari arasindaki bilgi ve tecrübe aktarimini saglayan bir kültür köprüsü özelligini de tasir. Bu acidan tarih boyunca toplumsal hafizayi temsil etmis; sanatcilari ortak bir aidiyet duygusuyla kusatarak, bütün geleneksel sanat türleri icin adeta bir harc ödevi görmüstür.
Cem Behar, bugüne kadar basit bir pedagojik uygulama sayilan, bu nedenle de kiyasiya elestirilen mesk yöntemini, geleneksel OsmanliTürk musikisi baglaminda farkli bir bakis acisiyla inceliyor. Meskin tarihi, pratigi ve ahlaki, dün-bugün ekseni üzerinde ilk defa bu detayli arastirmayla günisigina cikmakta.