Icimizdeki Maymunda insan dogasi hakkindaki önyargilari altüst eden De Waal, bu kez gözlemlerini evrimci biyoloji ve ahlak felsefesi baglamina tasiyarak essiz bir argüman insa ediyor. Insan ahlaki denilen seyin gökten zembille inmedigini, icten geldigini savunuyor Ahlaki davranis ne dinle baslamistir, ne de dinle biter; evrimin ürünüdür.
Hayvanlarla aramizdaki baglar üzerinde duran De Waal, ahlakimizi asagidan yukari dogru aciklamaya calisiyor. Dinin ahlak üzerindeki rolünün sonradan gelen bir rol oldugunu, isbirligi ve empati gibi dogal icgüdülerimize ek olarak ortaya ciktigini öne sürüyor. Ve bu baglamda, günümüzde dinin toplumun isleyisi acisindan nasil bir rol oynadigini sorguluyor.