Sibel Bozdoganin ilk kez Washington University Pressten yayimlanan kitabi simdi Tuncay Birkanin cevirisiyle Türkcede.
Türkiyenin siyasi ve entelektüel seckinleri, 1923te Türkiye Cumhuriyetinin ilaniyla birlikte Osmanli Imparatorlugunun enkazindan her yönüyle modern, laik, Avrupali bir ulus-devlet yaratmaya giristiler. Bu deneyin bircok kamusal ifadesinden biri de, modernlesme programinin hem görünür bir simgesi hem de etkin bir araci olarak modern mimarinin ithal edilmesiydi. O dönemde hakim durumda olan Osmanli canlandirmaci üslubu terk edilerek, Türkiyedeki mimarlik meslegi Avrupa modernizminin estetik ilkelerine ve rasyonalist doktrinlerine uygun bicimde bastan asagi dönüstürüldü.
Mimarlik tarihcisi Sibel Bozdogan, 1908deki Mesrutiyetin ilanindan Kemalist tek parti iktidarinin 1950de sona erisine kadar modern Türk mimarisinin kültürel tarihini ve Avrupa modernizmiyle baglantilarini anlatiyor. Resmi propaganda yayinlarini, mimarlik meslek dergilerini ve zamanin popüler yayinlarini esas alan Bozdogan, genis bir siyasi, tarihi ve ideolojik baglam icerisinde Türk mimari kültürüne bakiyor; modern mimarinin -özellikle temsili nitelikteki kamu binalari ve ideallestirilmis modern ev formuyla- nasil Cumhuriyet inkilabinin baslica görsel ifadesi haline geldigini gösteriyor ve Türk mimarlarinin modern formlari rasyonel ve bilimsel zeminde mesrulastirma ve Türk yapi gelenekleriyle uyumluluklarini gösterme suretiyle bu formlari millilestirme girisimlerini örnekleriyle sergiliyor.
Türkiyenin modernlik projesinin bircok acidan elestirel bir bicimde yeniden degerlendirildigi günümüzde, Kemalizmin mimari mirasinin böyle kapsamli bir bicimde incelenmesi son derece yerinde ve kiskirtici...
Sosyal tarih ve mekanin örgütlenmesini zevkle okunan bir anlatimla veren bu güzel kitap, yalnizca mimarlik ögrenci ve arastirmacilari icin degil, bütün sosyal ve beseri bilimler icin cok ilginc bir kitap.