Cagdas Fransiz felsefesinin en carpici yazarlarindan biri olan Baudrillard Cool Anilarda, 19801990 yillari arasinda kendisi icin tuttugu notlari okurla paylasarak hayati algilamanin, onu parmaklarinin ucunda hissetme cabasiyla mümkün olabildigini ortaya koyuyor. Daha önce, Amerika, Kötülügün Seffafligi, Kusursuz Cinayet ve Tüketim Toplumu adli kitaplarini yayimladigimiz Jean Baudrillard, bu kitabiyla inanclarina yapisik yasayanlari sorgulayip didiklerken, kendilerini yok sayarak baskalarina yer acabilenleri yüceltiyor.
Yogun, zehir gibi gözlemleriyle tarihin hic alisilmadik bir yorumunu sunuyor. Bütün toplumsal, siyah yapilarin yani sira entelektüelligi de mahkm ediyor. Doganin, bütün ritüelleriyle ölümü kusursuzluk mertebesine yükselttigine; düsüncenin ise paradokslar zincirinden ibaret olduguna inaniyor. Kavramlara takilip kalan ve hayatin ötesine savrulan felsefeleri elestiriyor. Hayatin bütün anlarini dolu dolu algilamak istiyor ve bunu yaparken seckinlige taviz vermiyor.
Baudrillarda göre dünyamiz kendi gerceklerini var etmek icin yokolusa sürükleniyor; onu ilgilendiren de iste bu yokolusun öyküsü. Ona göre yazmak, kendini ifade etmenin bir bicimi degil yokluga yönelik bir tutku; cünkü yazi dili degistiriyor, var ettigi anlami da yok ediyor. Elimizde kalan tek hayati yogunlugun bastan cikarma olduguna inaniyor Baudrillard. Güzelligiyle onu sasirtan kadin karsisinda hayranlik duyuyor; kaybettiginde derin bir yara alacagini bile bile...
Baudrillardin Cool Anilari, son demlerini yasayan uygarligimizin son yirmi yilina dair yalin ve görkemli bir taniklik, bir ayna. Bizleri, bütün duyularimizla cevremizde olup biten her seyi algilamaya cagiriyor sanki. Hayati parmaklarinin ucunda hissetmek isteyenler icin...