Julia heeft een huisje moeten kopen voor haar bejaarde ouders, bij gbrek aan een goed bejaardentehuis. Die zijn wegbezuinigd door de regering van Mark Rutte. Jukia wordt directrice van het, sterk verouderde, laatste bejhaardentehuis. Dat staat in Apeldoorn. "Daar ga ik wat van maken," denkt de bedrijfskundige. Gootwater was de koffie. Dus haalt ze Nel, de koffiekampioen van Gelderland erbij. Die komt met twee taarten bakkampioenen. Koffiedrinken wordt een vreugde. Dus, als het gebouw een nieuwe naam nodig heeft, kiezen de bewoners voor "Koffievreugd". Er komnt ook een kok van een restarant met een ster. Het restaurant was al uitgebreid, nu moet ook gebouwd worden om nieuwe bewoners te huisvesten. De nieuwe bewoners bglijven komen, uit hetb hele land. Er is vraag, heel veel vraag, uit het hele land, naar goede bejaardenwoningen in een fijne, goed verzorgde omgeving met zorgzame mensen. Daarom wordt - aangepast aan de natuur - ook gebouwd in het bos. Iedereen is vol lof over de wijze waarop Julia het gat in de markt vult. Een gat dat de regering onder leiding van premier Dirk Tutter heeft laten ontstaan. Tutter viundt eigenlijk dat ouderen maar een last zijn voor de samenleving. In Apeldoorn zien ze dat intussen anders, mjaar Tutter maakt zelfs hooglopende ruzie met zijn minister van sociale zaken, die een boswoning bij Koffievreugd heeft gekocht. Uiteindelijk staat de premier alleen. Het verhaal heeft grote gelijkenissen met de werkelijke gang van zaken voor ouderen in Nederland.

Peter van Wermeskerken is born 12-31-1939 at Zeist, Netherlands. His father was a journalist and he followed in his footsteps. He was reporter and chef economic desk at AD daily at Rotterdam. For many years he was nr. 1 in oil reporting in the world. He studied agriculture and economics at the level of teacher Highschool. After retirement he was one period town councilor. With his first wife (deceased) he has two children. He remarried 2018. Hobbies chess and writing.